Dün bu köşede, Adana’da taksi sorununa değinmiştim. Bugün de toplu taşıma hizmetlerinden bahsetmek istiyorum. Ama kez can sıkıcı değil, “işte insanlık ölmemiş” dedirten bir konuya değineceğim. Bir arkadaşım yeni aldığı cep telefonunu Yavuzlar dolmuşunda unutmuş. Aslında dolmuşta unuttuğunun bile farkında değil. Olayın farkına telefonla birini aramak istediğinde de telefonunun olmadığını farkediyor.  Olaydan habersiz bir arkadaşı, telefonunu unutan, düşüren kişiyi ısrarla araması üzerine, Yavuzlar dolmuşunda toplu taşıma hizmeti sunan kaptan, telefonu açıyor ve telefonun dolmuşta unutulduğunu söylüyor. Böylelikle telefon kısa bir süre sonra sahibine de ulaşmış oluyor. Burada “insanlık ölmemiş” dedirten iki kişi var. Birisi koltukta telefonu bulan yolcu, diğeri ise dolmuş kaptanı. Bugün nereden baksanız yeni bir telefon öyle sanıyorum ki, 10 bin liradan aşağı değildir. Koltukta unutulan telefonu söz konusu yolcu alıp, cebine pekala koyabilirdi, üstelik kimse farkına da varmazdı. Ama öyle yapmayıp, telefonu araç sürücüsüne teslim ederek, örnek bir davranış sergiliyor. Aynısını, dolmuş sürücüsü de yapıyor. Elbette ki, yaşanan bu olayda sergilenen tavrı herkesten beklemek gerekir. Ancak ne yazık ki, günümüz koşullarında aşınan değer yargılarımız, ahlaki çöküntü gibi nedenlerden dolayı, yolcu ve dolmuş sürücüsünün örnek davranışı gerçekten sıradışı bir hal alıyor. Her ikisine de teşekkürler…