Şu güzelim ülkemizde yaşam koşulları gittikçe zorlaşıyor.  Özellikle de emekli, dul ve yetim aylığı alanlar için. Gıdadan akaryakıt fiyatlarına, eğitim masraflarından ulaşıma kadar hayatın her alanında artan fiyatlar karşısında en düşük emekli aylığının 7 bin 500 lira, dul ve yetim aylıklarının birkaç bin lira olduğu ülkemizde yaşam nasıl zorlaşmasın! Her türlü meyvenin sebzenin yetiştiği, yılda 3-4 ürün aldığımız Adana’da semt pazarlarında marul fiyatı 30-35 lira olursa, geriye söylenecek ne olabilir ki? İşte kelimeler bile kifayetsiz kalıyor. Seçimlerin üzerinden aylar geçti. Bu süre içerisinde hep emekliler konuşuldu. Emekli aylıklarına ara zam yapılacağı, Ekim’de bir defalığına 5 bin lira ikramiye verileceği dile getirildi. Meclis, açılır açılmaz, emekliler için çalışma yapılacağından bahsedildi. 1 Ekim’e sayılı saatler kaldı. Ama artık emeklilerin, dul ve yetim aylığı alanların bekleyecek hali kalmadı. Hele yılbaşını bekleyecek hiç durumları yok. Emekli vatandaşlarımız, ülkemizin gelişip kalkınması için bir ömür vermiş insanlar. Onlar da, dünyanın diğer ülkelerindeki emekliler gibi yaşamayı hak etmiyorlar mı? Elbette ediyorlar, sadece emeklilerimiz değil, asgari ücretle çalışanlar, memurlar, kısacası tüm insanlarımız… Toplumda gelir dağılımı adaletsizliği giderilmelidir. Bunun için çalışmalar hiç zaman kaybetmeden yapılmalıdır. Toplum kesitlerimiz arasındaki uçurumlar kapanmalıdır ki, insanlarımız huzur ve refah içerisinde yaşayabilsinler.