Şurası bir gerçek ki, ülkemiz bir tarım ülkesi ve biz bununla gurur duymalıyız. Ama ne yazık ki tarımda yapısal sorunlar yaşıyoruz. Tarım topraklarımızı sanayileşme adı altında imara açıyoruz, verimli topraklarımızı geri dönüşümü mümkün olmayan şekilde kaybediyoruz. Buna bir de sel, heyelan gibi doğal olayları da eklersek, kaybettiğimiz tarım topraklarını varın siz düşünün. Öte taraftan tarımda girdi maliyetlerinin her geçen gün artması nedeniyle, çiftçimiz, üreticimiz tarımdan uzaklaşıyor. TÜİK’in verilerine göre, ülkemizde tarımsal üretim yapan üretici sayısı azalıyor. Geçenlerde basın yayın organlarında okuduk, gördük. Ülkemiz 34 yıl aradan sonra şeker ithal etmiş. Oysa şeker pancarının da diğer tarım ürünlerinin de en hası, en kalitelisi bu topraklarda, adı gibi Anadolu’nun ana gibi verimli topraklarında yetişiyor.  Peki… Şeker fabrikaları kapanmasaydı, şeker ithal eder duruma düşer miydik?  Besicilerimizi destekleyip, kollasaydık, sığır ithal eder miydik? Buğdayın ana vatanı ülkemiz değil miydi; buğdaylık tohumunu verdiğimiz Rusya’dan, Ukrayna’dan neden buğday ithal eder duruma geldik… Örnekleri çoğaltmak mümkün… Tabi ki, yerli sanayimizi, günün teknolojik gereklerine göre geliştireceğiz, çağa ayak uyduracağız. Ama bunu yaparken, tarımı da asla ve asla gözden çıkarmayacağız, çıkarmamalıyız da. Türkiye, tarım ürünleri ithal eden değil, ihraç eden ülke olmalıdır, yakışanı da budur.