Geçen gün
yolda yürürken
bir kedi rastgeldi.
İlerliyorum,
arkamdan geliyor.
Biraz hızlanıyorum,
koşuyor.
Velhasılı;
Peşimi bırakmadı,
ayaklarıma kapandı.
Gözlerine baktım,
sanki gülüyor.
Bana mı öyle geliyor,
yoksa gerçekten
hayvanlar mı değişti?
Sanki ‘konuşmak’ istiyor…
Valla şu kedileri
anlamak mümkün değil.
Her seferinde
insanın içini acıtıyorlar.
Şimdi kedilere
yiyecek vermek için
çaba gösteren,
onlara bir kap
su içirmek için
çırpınan, yerel yöneticilerden
bu dilsiz canlılar için
mama isteyen
hayvanseverleri
çok daha
iyi anlıyorum…
“Bir iyilik yap
denize at,
balık bilmezse
Halık bilir”
demiş atalarımız.
Siz de öyle yapın…
**